Pozez txoratzen begira egon naiz
gaurko egunsentiari,
eguzkiaren printzak musuka
soro eta mendiari;
nere biotza oso poztuta
laixter asi da kantari,
«Festa on batzuk pasa» esanaz
aietear guzieri.
Aldakuntza asko izan ditugu
urte auetan Aieten,
bertso batzutan ezta erreza
guzien berri ematen;
kanpotik asko etorri dira,
batek ez du aldegiten,
orretxengatik ariko dira
ainbeste etxe egiten.
Arindu dira Extremadura,
Andaluzi ta Kastilla,
izugarria aspaldi ontan
emen sortu dan naspilla;
famili asko onera datoz
ogi koxkor baten billa,
oien ametsa gure errian
egi biurtu dedilla.
Gerri makurka itaia artu,
egun guzia garitan,
an itzal gutxi izaten da ta
ari bear eguzkitan;
buma zerbait aUxa orduko
maiorazkua erritan,
auxe zan oien bizimodua
len bizi ziran erritan.
Oiek onera inguratzea
gaur iñork ezin ukatu,
kristau zintzoak bezela beintzat
nai badegu guk jokatu;
ta naiz Aiete gauza auekin
erabat oso aldatu,
datorrenari pozikan emen
ematen zaio ostatu.
Jendea asko ugaritzeak
bere lana badu noski,
eskolatxo bat eta eliza
ez dira izaten aski;
bi leku eder oraingoz beintzat
jarri dituzte egoki:
Jolas-tokia goiko aldean,
Isturin-en Ezi-toki.
Ezi-toki au zertarako dan
saiatuko naiz esaten:
nai duan danak ordu pare bat
bertan igaro dezaten;
zurruterako danak gogua
nola ez duten izaten,
nai duana or ari diteke
euskeraz zerbait ikasten.
Dirua pranko gastatua da
or egin diran obretan,
naiz xentimorik guk ez eduki
soziedadeko libretan;
biotz oneko gizon batekin
arkitzen gera zorretan,
baña Aietek pagatuko du,
seguru egon orretan.
Lagun jatorrak jarriak daude
leku oietan agintzen,
kostako dala uste det iñun
obeagorik ipintzen;
berak zuzendu ta lana egin,
berak baztarrak garbitzen.
Aiete maite, eztuna ezta
era ortara ibiltzen.
Jaun Zerukoak esaten digu:
«Auzoko eta erbeste,
danok anaiak zerate eta
alkar maitatu zaitezte».
Agindu auxe ondo beteta
bapo ibili gindezke,
emen ez baitu ezerk balio
anaitasunak ainbeste.
ZerukoArgia, 1969-IX-14.