Iritsi gera bi milla eta amaseiko urtearen azken egunera ere, ezpain askotan itz au loratuko zaigu: “O zein azkar joan dan urtea!”. Alde on asko duan arrazoia dala esan bear, denbora edo urtea ezin pasarik ez litzake obea izango.
Txarrik edo zorigaitzik izan badegu, urteari emango diogu aitzaki, beti ala ote da? Zorigaitzik aundienak ez ote zaizkigu etortzen, geran bezalakoak geralako? Gizonaren etsairik aundiena gizona zala esan zunak, ez det uste gezurrik esan zunik.
Miñik gabe urtea bukatzeko zoria izan dugunak, Jainkoari eskerrak ematen ez genduke geiegi aspertu bear.
Saia gaitezen apari on bat pakean egiten; eta Urte Berria asi dezagun itxaropenez.
Agur ta erdi Urte Zar
gaur bukaera,
auxen da aukera,
zorion asko zuna
ez da izan bera;
biar Urte Berriak
berriz asiera,
eziñan dabillenak
sarri du galera,
maitatuko zaitugu
portatzen bazera.
Amaika aldiz entzuna
da askok esana,
gezurra ez dana,
aberats itxurakin
bearsuak lana;
bankuko kredituak
askok daduzkana,
dantzarik gabe orain
gelditu jazbana,
gastatzen ari giñan
gurea etzana.
Bankuak errez eman
itxaropenean,
da zorionean,
zeiñi begira gabe
beren emanean;
langillea ikusten
baizuten lanean,
orain aserre dabiltz
ezin dutenean,
bei argala garaia
etorri danean.
Estadua sartu da
orain bitarteko,
gure gizarteko,
bankuko jende ori
arturik tarteko;
kobratu ezin ori
beti da kalteko,
zorretan dagon ura
ez degu maiteko,
zorra txarra da bizi-
poza izateko.
Biar Urte Berria
izango dugula,
lagundu deigula,
mundua zeru ez da
izango sekula;
Paradison Jainkoak
esaten zigula,
kopetako izardiz
jan bear gendula,
gutxienez ainbeste
izan dezagula.
Negarrik ez dedilla
geiago ugaldu,
al bada bialdu,
diruz da tranpaz iñor
ez dezagun saldu;
Judasikan baletor
aguro zapaldu,
bearra dan lekuan
eskua zabaldu,
itxaropenik beintzat
ez dezagun galdu.
